Ga je mee op reis door Malawi?

Hallo allemaal,

Tijd om een nieuw blog te schrijven! Het is hier rustig (en stil) in huis nu we gisteren Jentine en Rianne, de andere twee vrijwilligers, naar het vliegveld gebracht hebben. Voor hen zaten de twee maanden Malawi erop en ik mag nog een kleine maand hier blijven. We hebben als een team samengewerkt op het project en met z’n drieën zoveel gezien, meegemaakt, gelachen, moeilijke momenten gehad, maar vooral heel veel plezier gehad met elkaar en met alle kids. Met de geruststellende gedachte dat we in Nederland zeker wat gaan afspreken heb ik na een dikke knuffel en wat tranen afscheid genomen van mijn “Malawi-maatjes”!
Vorige week zijn we eerst nog heerlijk een weekje op vakantie geweest met z’n drietjes. De dagen daarvoor moest er natuurlijk nog gewoon gewerkt worden! Op “normale” werkdagen zijn we nog steeds te vinden op de kleuterschool, basisschool en dagopvang. Vrijdags voor onze vakantie zijn we een dagje op stap geweest met Mister Paundedi, de directeur van Timotheos Foundation, om 3 kleuterscholen en 3 alfabetiseringsklassen te bezoeken in het zuiden van Malawi. Na een reis van ruim 4 uur, waarvan de helft verharde weg en de andere helft onverharde weg, komen we gemixt en geklotst als een Mc Flurry uit de auto. We zitten dan op een kilometer afstand van de grens met Mozambique, het is goed te zien dat we in een andere streek zijn, de omgeving en de huisjes zien er heel anders uit dan in de omgeving van Blantyre. Door de vrouwen van de alfabetiseringsklas worden we met prachtig gezang welkom geheten en dan is het weer tijd voor….. de speeches!! Inmiddels is het voor ons al een “standaard verhaaltje” geworden en weten we al vooraf dat het luid geklap en gejoel klinkt als we de groeten overbrengen van de mensen uit Nederland en na onze complimenten over de zang en dans. De grootte van de kleuterschooltjes die we bezoeken is verschillend, maar nog steeds erg groot voor Nederlandse begrippen: van 50 tot 120 kinderen in 1 lokaal. We laten wat spullen achter die ik o.a. kreeg van mijn collega’s: ballonnen, bellenblaas en jojo’s. Vooral de instructie hoe de jojo te gebruiken is superkomisch, ik hoop dat de leerkrachten het na een beetje oefenen onder de knie krijgen. Als dank voor ons bezoek krijgen we een maaltijd aangeboden, heerlijke rijst met kip! In het schaaltje drijven wel heel bijzonder uitziende delen van de kip, na nadere inspectie bleek werkelijk waar alles van dit magere kippetje in de pan te zijn beland, tot de snavel aan toe! Na wat wisseltrucs met de verschillende schaaltjes hebben we heerlijk gegeten! :-)
Ik ben inmiddels wel gewend aan off-road rijden, maar deze keer gingen we wel heel letterlijk off-road. Op weg naar de derde nursery en literacyclass reden we over ontzettend smalle voetpaden, met hoog gras aan beide kanten. Dat daaronder een diep, nat rijstveld schuil ging was nog niet te zien, maar een paar seconden later wel te voelen. De auto zakte helemaal schuin weg, zelfs zo dat mister Paundedi de auto niet meer via de bestuurderskant kon verlaten, maar er via de andere kant uit moest klimmen. Er werden kinderen gestuurd om de deelnemers van de literacyclass te gaan halen. De dominee gaf het goede voorbeeld door zijn schoenen uit te trekken en met opgerolde broekspijpen in het rijstveld te springen, ongeveer 30 mensen volgden zijn voorbeeld en na wat stevig geduw en getrek en rondvliegende modderspetters stond de auto onder luid gejuich weer op het pad. Nog een luider gejuich klonk er toen er wat geld werd gegeven voor zeep om hun kleren te kunnen wassen na deze geweldige actie! De leuke video hiervan krijg ik helaas niet geüpload, maar als ik weer thuis hoop te zijn, ben je welkom om het te komen bekijken.
Dat er ook mindere kanten kunnen zitten aan zo’n bezoek merkte ik goed tijdens het laatste bezoek. Een jonge vrouw/meisje van de alfabetiseringsgroep droeg een baby in een doek op haar rug, niets bijzonders in Afrika zou je denken, het opvallende aan deze baby was echter zijn opvallende lichtbruine huidskleur. Als het nog niet duidelijk was aan de huidskleur, was het wel de argwanende, terughoudende blik in de ogen van zijn moeder die ons duidelijk maakten dat het hier om een halfbloedje ging. Voordat ik goed en wel doorhad wat er gebeurde werd het schattige kindje in mijn armen geduwd en rende zijn moeder hard weg, het kind was voor mij. Het was verschrikkelijk om dit zo mee te maken, gelukkig nam één van de andere vrouwen het kind toch weer van me aan, nadat ik hem nog snel een dikke knuffel heb gegeven.

Voordat we op vakantie gingen hebben we nog twee leuke, bijzondere etentjes gehad die het vermelden waard zijn. Op het terrein werken een aantal guards (wachtmannen), we hadden met hen afgesproken om een gezamenlijke maaltijd te organiseren. Zij maakten de nshima (maispap), wij zorgden voor groente en vlees. Het was goed om bij hen te eten en hun “domein” te zien, het was een avond vol gezelligheid, veel vergelijkingen tussen Malawi en Nederland en lekker eten met je handen! Aan het einde van de avond werd me gevraagd of ik hen voor wilde lezen uit de Bijbel in het Chichewa, het gedeelte dat ons wat leert over “als broeders samenwonen” was een goede afsluiting van de avond.
En dan was er een nog etentje van een andere orde, bij Afro Lounge werd een BBQ night georganiseerd, waar vooral blanken en rijkere Afrikanen op af komen, heel gezellig maar weer totaal anders dan ons etentje met de wachtmannen!

Vorige week maandag stonden we om 7 uur al op de stoep bij Wouter, een hele aardige Belg, waar we een stoere Toyota Rav4 van hebben gehuurd. Whoehoe! Onze vakantie kon beginnen! Na 2 uur kwamen we tot aan onze verbazing al aan bij Hippo Lodge, ons was verteld dat we er zeker nog een uur langer over zouden doen. Lekker tijd om te genieten, relaxen en te lunchen bij Hippo Lodge voordat we zouden vertrekken naar Mvuu Camp. In deze periode, direct na het regenseizoen, is de weg naar Mvuu Camp nog niet begaanbaar. Dus daar gaan we, met onze tassen op een supersnelle speedboot over de Shire River. Onderweg zien we al groepjes hippo’s gezellig in het water ronddobberen en na een uur op volle speed komen we aan bij Mvuu Camp. Bij aankomst in Mvuu Camp worden onze tassen gedragen en staat er een heerlijke lunch voor ons klaar. We krijgen een behandeling alsof we prinsessen zijn. Na de lunch vertrekken we naar ons huisje en staan we weer verbaasd. Een prachtige safaritent/huisje met heerlijke bedden met (klein detail) een kaartje op ons bed: “Welkom Jentine, Rianne en Marieke” met bloemblaadjes eromheen. Om het huisje lopen tientallen apen en we hebben prachtig uitzicht op de Shire River, wauw! Na een uurtje stappen we in een grote terreinwagen om op safari te gaan. Op zoek naar de neushoorn, zebra, olifant, buffalo enz. Al na enkele minuten zien we impala’s en die blijven we zien, een korte samenvatting van onze safari zou volstaan met het woord impala. We zien geen van bovenstaande dieren, ook al doet de gids zo zijn best om een olifant voor ons op te sporen in National Park van 550 km2! Maar nu vergeet ik de vogeltjes! Onze gids gaat iedere keer hoog op de rem staan om ons weer één van 650 Malawi’s beroemde vogelsoorten te laten zien. Gelukkig zien we ook nog wat bosbokken, koedoes, apen en een wrattenzwijn en aan het eind een prachtige zebra! Hoe dichter we weer bij ons huisje komen hoe meer nijlpaarden we zien, die zich ’s avonds en ’s nachts even uit het water laten zien. De logge dieren die langzaam rond scharrelen lijken absoluut niet gevaarlijk, maar er wordt ons toch elke keer afgeraden om vrienden te worden. Na weer heerlijk gegeten te hebben kruipen we in ons bed en dan…. is het even wennen. Het huisje heeft grote ramen, maar op de plaats waar je glas zou verwachten zitten alleen grote horren, waardoor je je midden tussen de dieren waant. Toch lijken de nijlpaardengeluiden vast iets op de vertrouwde koeiengeluiden van thuis ;-) Want ik slaap heerlijk en de volgende morgen is het ook weer prachtig wakker worden aan de oever van de rivier tussen de dieren. De apen spelen al weer heerlijk op de veranda. Na een fantastisch ontbijt stappen we vol verwachting het bootje in voor de bootsafari. We zijn nog geen 5 minuutjes onderweg op de Shire River als we twee krokodillen zien zonnebaden op een zandbankje, ze zijn erg verlegen want als we foto’s willen maken duiken ze gelijk het water in. Maar die kunnen we afstrepen ons lijstje, gespot! Nijlpaarden zien we genoeg, nu ze weer lekker ronddobberen in het water zie je maar een klein stukje van ze en lijken het net grote bruine stenen die in het water liggen. Natuurlijk zien we weer veel vogels en gelukkig voor onze gids zitten er ook wat vogelliefhebbers in het bootje die met grote verrekijkers alles inspecteren wat er tussen de bomen fladdert. Het bootje wordt telkens iets bijgedraaid zodat het vogeltje van alle kanten kan worden bekeken. Even voor de vogelliefhebbers: ik heb niets tegen vogels, maar ik zou graag nog olifanten willen zien! Gelukkig weet Angel, onze gids, dit ook en na een uur op het water krijgt hij via zijn portofoon door dat er olifanten gespot zijn aan de oever van de rivier. Omdat de safariboot niet de snelheid heeft van een speedboot besluiten we unaniem om terug te gaan en met de auto verder over het land te gaan. We rijden een uur rond maar zien behalve wat opgedroogde drollen geen spoor van olifanten. Als we ons er bijna bij neerleggen dat we geen olifanten meer gaan zien, zien we er 3 lopen! De auto wordt gelijk stil gezet en we genieten allemaal van het zien van deze prachtige, grote dieren! Als we terug rijden naar Mvuu Camp remt onze chauffeur weer halsoverkop, we speuren verwachtingsvol om ons heen… nog een olifant? Mensen, kijk goed, daar zit een papegaai in de boom!!!! (en dit is geen geintje) Na deze safari is het alweer tijd om onze tassen te pakken en gaan we weer terug met de speedboot naar Hippo Lodge. Als toegift zien we nog een olifant die zich aan het wassen is in de rivier, prachtig gezicht, met al dat water wat omhoog spuit. Dan wordt de speedboot stil gelegd en in plaats van weer een mooi dier te zien wordt er een regenjas voor m’n neus gehouden met de mededeling “verderop regent het”. We denken dat het niet zo’n vaart zal lopen en vinden het een beetje overdreven dat onze tassen helemaal afgedekt worden met zeil, maar leggen toch de regenjas maar een beetje over ons heen. En dan varen we een mega regenbui in… Hallo eigenwijze Nederlanders, dit is Afrika! Het regent zo hard dat we onze ogen niet eens open kunnen houden, we trekken de regenjas toch maar wat strakker om ons heen, maar hier is zelfs geen regenjas tegen bestand, als verzopen katten lopen we in Hippo Lodge eerst naar de toiletten om droge kleding aan te trekken.
Dan weer achter het stuur.. op naar de volgende bestemming: Cape Maclear. Deze rit valt ons een beetje tegen, maar na 3,5 uur komen we dan aan op een prachtige plek die de rit meer dan waard is. Hier blijven we de komende 2 nachten, onze slaapplaats is basic, maar de omgeving is geweldig mooi! Het prachtige helderblauwe water van het Lake Malawi, wit strand en dit alles op tien stappen lopen vanaf ons gezellige, kleine huisje! We komen bij Mgoza Lodge Nederlanders tegen die ons trakteren op een drankje en kom ik er weer achter dat de wereld kleiner is dan je denkt, want ze blijken mensen uit Vriezenveen te kennen. De volgende ochtend genieten we van een heerlijk toast en fruitsalade met uitzicht op het Lake. Daarna storten we ons in het marktleven op zoek naar souvenirs. We hadden al goede geruchten gehoord over de souvenirsmarkt in Cape Maclear en we komen na een ochtendje kijken, afdingen en kopen bepakt en bezakt terug. Tijd om af te koelen! We vertrekken met een boot op het Lake naar een plek waar veel vis zit om daar te zwemmen en te snorkelen. Eenmaal aangekomen vind ik het toch wel griezelig om in dit reuze aquarium te springen. Uiteindelijk kiezen we een plek uit waar we het alle drie aandurven en genieten we van deze bijzondere ervaring. Met al onze tenen er nog aan varen we een stukje verder om een grote visarend te voeren. ’s Avonds genieten we van een kampvuur, gezelligheid, muziek en lekker eten op het tropische witte strand. We zouden hier nog wel even willen blijven maar op donderdag vertrekken we richting Mangochi. Onderweg zoeken we nog een student op in Monkey Bay die wordt gesponsord door de stichting, daarna vervolgen we onze weg naar Mangochi. Maar onderweg zien we weer allemaal leuke stalletjes met souvenirs langs de weg. De mannen daar hebben een goede dag en we vertrekken met onze auto afgeladen vol met (nog meer!) souvenirs. Donderdagmiddag komen we aan bij Sun’n’Sand Holiday Resort, deze plaats doet zijn naam eer aan. Zo’n Holiday Resort zou je eerder verwachten in Italië dan in Malawi. Het is enorm groot met luxe kamers, een groot zwembad met ligbedjes en een joekel van een restaurant. Na een weekje met heel wat activiteiten en kilometers genieten we vrijdags van een dagje relaxen en lezen aan de rand van het zwembad. Op zaterdagmorgen laden we de hele handel weer in en zijn we naar 4 uur rijden weer “thuis”, ook weer fijn!

Na een weekje vakantie is het ook weer heerlijk om de kids te zien en samen plezier te hebben. In het kader van het afscheid van de andere meiden hebben we afgelopen maandag een spelletjesdag georganiseerd voor alle kids (ongeveer 200!) met oerhollandse spelletjes zoals zaklopen, spijkerpoepen, touwtrekken, kruiwagenrace etc. We hadden ons voorbereid op enige chaos met zoveel kinderen, maar het liep op rolletjes! De kinderen hebben enorm genoten… en wij erbij! Overal big smiles! Aan het einde van de dag was er voor iedereen een prijsje dankzij verschillende gekregen spullen uit Nederland: voor iedereen een ballon en een pen of tandenborstel. En dan is de spelletjesdag voorbij, we zien de kinderen naar huis lopen over de zandpaadjes, de gekregen spullen bewakend als een schat.

Er komt steeds meer post deze kant op! Erg leuk om te krijgen, te lezen en als versiering voor mijn kamer! Zikomo kwambiri! (Veel dank).

Dank voor het lezen van mijn blog en jullie leuke reacties! Tot de volgende keer!
Lieve groet, Marieke