You're such a strong woman...
Door: Marieke Bom
Blijf op de hoogte en volg Marieke
08 Februari 2014 | Malawi, Blantyre
Hallo allemaal,
Nu weet ik weer wat het betekent als er wordt gezegd: “ik kijk mijn ogen uit”. Want dat is wat ik heb gedaan deze week. Ik kom haast ogen tekort om alles in me op te nemen, als Mzungu (blanke) blijf ik me verwonderen en verbazen over alles om me heen in Malawi. Ik zou het jullie heel graag even laten zien, horen en ruiken hoe het hier echt is. Jullie zijn hier van harte welkom om Afrika te komen ervaren, maar zolang je nog geen ticket geboekt hebt, zal ik door m’n verhaal en foto’s een klein beetje van Afrika met jullie delen.
Deze week ben ik gestart op het project in Mbulumbuzi. Maandag, woensdag en donderdag heb ik hier gewerkt op de dagopvang en kleuterschool en bijlessen gegeven op de basisschool. Hier hoop ik volgende week een uitgebreid blog aan te spenderen. Voor de oplettende lezer ;-) dinsdag ben ik even “thuis” gebleven, mijn maag/darmen protesteren tegen de verandering van waarschijnlijk water / voedsel. Ook al had ik me anders voorgenomen, toch maar even overgegaan op “flessenwater” en het gaat nu gelukkig een stuk beter!
Vrijdag mocht ik op pad met mister Paundedi en mister Mandindi: fieldwork!! Na het eerste stuk verharde weg was het dan zover: off road de bush in… we hebben echt uren gereden en geen enkele andere auto gezien! Eerst op bezoek bij een nieuwe nursery (kleuterschool) zij hadden een aanvraag gedaan om ondersteuning te krijgen van de stichting. Zo’n bezoek verloopt vrij officieel, de voorwaarden worden verteld, er worden speeches gehouden. Zelfs de volunteer uit Nederland mag een speech houden ;-) En dat alles onder een afdakje waar de geiten, honden en kippen gezellig mee luisteren. Er wordt besloten dat deze nursery financieel/materieel ondersteund zal worden. Dan is het volgende op het programma: officieel een teacher aanstellen. De kandidaten krijgen een paar uur de tijd om een sollicitatiebrief en een CV te maken. Wij gaan ondertussen door naar het volgende project! Daar gaan we, al shakend over de zandweggetjes en door de Afrikaanse dorpjes, de honderden lopende mensen, fietstaxi’s en geiten ontwijkend. Bij de middelbare school bezoeken we de studenten die onderwijs kunnen volgen dankzij het sponsorprogramma van de stichting. We brengen extra maïsmeel in deze hongertijd en er worden gesprekken gevoerd, ik mag ondertussen foto’s maken van de nieuwe studenten. Dat zijn hele serieuze foto’s geworden, er kan echt geen lachje vanaf op een officiële foto. En dan is het lunchtime: we stoppen bij een “restaurant”. Omdat een foto meer zegt dan… precies, kijk maar bij de foto’s! In het restaurant staan stoelen met resten van wat ooit een rugleuning of zitting was. Ik dacht een redelijke stoel uitgekozen te hebben maar zakte gelijk met zitting en al naar beneden. Gelukkig bleef ik in het houten frame hangen! Malawianen zullen je nooit beledigen, maar de opmerking na het door de stoel zakken: “You’re such a strong woman” mogen jullie van mij lezen als “You’re a little bit to fat for this chair”.
Dan op naar een nieuwe alfabetiseringsklas (die gestart kan worden dankzij het sponsorgeld!!) De weg er naar toe was ongelofelijk, de paadjes werden steeds smaller en smaller. Plekken waar echt (bijna) nooit een auto komt, aan beide kanten maïs en tomatenplanten en af en toe een huisje/hutje. Soms even uit de auto om te zien of de kuilen in het pad niet te diep zijn, maar we gaan ervoor, al jumpend met de four wheel drive. Na ons bezoek is het pad gelijk een stuk breder.
Eenmaal aangekomen heeft iedereen zich verzameld in de kerk, ergens zijn 4 tuinstoeltjes vandaan getoverd, waar onze delegatie op mag gaan zitten. Ik ga nu natuurlijk super voorzichtig zitten en gelukkig houdt dit gammele stoeltje me net. Het blijkt 3 à 4 jaar geleden te zijn dat hier een blanke is geweest. Dus voor de kleine kinderen ben ik een attractie, een echte mzungu spotten! Ook hier weer de gebruikelijke formaliteiten en speeches, erg bijzonder om mee te maken. Als alles geregeld is laten we de spullen achter om de klas te kunnen starten: schriften, potloden, krijtjes, geld voor een schoolbord en voor de leraar. Het is de bedoeling dat de volwassenen die geen kans hebben gehad om naar school te kunnen gaan, alsnog de kans krijgen om te leren lezen, schrijven en rekenen. De voortgang zal gecontroleerd worden door iemand van de stichting en uiteindelijk zijn er officiële overheidsexamens. Het was werkelijk ongelofelijk om te zien hoe de mensen daar leven, voor mij onvoorstelbaar hoe klein hun wereld lijkt te zijn.
Inmiddels is het al schemerig en rijden we door het prachtige landschap met de ondergaande zon richting de nursery om de sollicitatiegesprekken te gaan voeren. Gelukkig is al snel duidelijk wie de beste kandidaat is en kunnen we de reis terug maken naar Blantyre. Dat is natuurlijk wel heel makkelijk gedacht van die Mzungu, er is te weinig brandstof om Blantyre te bereiken en het tankstation is hier niet om de hoek. Dus we hobbelen en bobbelen een heel eind door de bush naar Zomba om daar te kunnen tanken. Dan voel je je wel zitten als blanke vrouw in een auto met een bijna lege tank scheurend door de Malawiaanse bush. Want afremmen is geen optie meer voor onze chauffeur, gewoon blijven toeteren naar alles wat langs de weg loopt (en met een sneltreinvaart wegspringt) en doorscheuren.
Het eerste tankstation is (natuurlijk) dicht ’s avonds, gelukkig vinden we er daarna één met nog wat diesel op voorraad. Dan eindelijk op naar Blantyre waar ik ’s avonds moe, maar vol adrenaline van alle indrukken en ervaringen, aankom. Heb ik nu het echte Afrika gezien? Ook Afrika kent veel gezichten, de ene dag indrukwekkend fieldwerk in de bush, de volgende dag weer in de stad en even bijkomen van de eerste week aan de rand van het zwembad.
Liefs vanuit Blantyre,
Marieke
Ps. In de loop van de week zullen er meer foto’s bij dit blog geplaatst worden.
Nu weet ik weer wat het betekent als er wordt gezegd: “ik kijk mijn ogen uit”. Want dat is wat ik heb gedaan deze week. Ik kom haast ogen tekort om alles in me op te nemen, als Mzungu (blanke) blijf ik me verwonderen en verbazen over alles om me heen in Malawi. Ik zou het jullie heel graag even laten zien, horen en ruiken hoe het hier echt is. Jullie zijn hier van harte welkom om Afrika te komen ervaren, maar zolang je nog geen ticket geboekt hebt, zal ik door m’n verhaal en foto’s een klein beetje van Afrika met jullie delen.
Deze week ben ik gestart op het project in Mbulumbuzi. Maandag, woensdag en donderdag heb ik hier gewerkt op de dagopvang en kleuterschool en bijlessen gegeven op de basisschool. Hier hoop ik volgende week een uitgebreid blog aan te spenderen. Voor de oplettende lezer ;-) dinsdag ben ik even “thuis” gebleven, mijn maag/darmen protesteren tegen de verandering van waarschijnlijk water / voedsel. Ook al had ik me anders voorgenomen, toch maar even overgegaan op “flessenwater” en het gaat nu gelukkig een stuk beter!
Vrijdag mocht ik op pad met mister Paundedi en mister Mandindi: fieldwork!! Na het eerste stuk verharde weg was het dan zover: off road de bush in… we hebben echt uren gereden en geen enkele andere auto gezien! Eerst op bezoek bij een nieuwe nursery (kleuterschool) zij hadden een aanvraag gedaan om ondersteuning te krijgen van de stichting. Zo’n bezoek verloopt vrij officieel, de voorwaarden worden verteld, er worden speeches gehouden. Zelfs de volunteer uit Nederland mag een speech houden ;-) En dat alles onder een afdakje waar de geiten, honden en kippen gezellig mee luisteren. Er wordt besloten dat deze nursery financieel/materieel ondersteund zal worden. Dan is het volgende op het programma: officieel een teacher aanstellen. De kandidaten krijgen een paar uur de tijd om een sollicitatiebrief en een CV te maken. Wij gaan ondertussen door naar het volgende project! Daar gaan we, al shakend over de zandweggetjes en door de Afrikaanse dorpjes, de honderden lopende mensen, fietstaxi’s en geiten ontwijkend. Bij de middelbare school bezoeken we de studenten die onderwijs kunnen volgen dankzij het sponsorprogramma van de stichting. We brengen extra maïsmeel in deze hongertijd en er worden gesprekken gevoerd, ik mag ondertussen foto’s maken van de nieuwe studenten. Dat zijn hele serieuze foto’s geworden, er kan echt geen lachje vanaf op een officiële foto. En dan is het lunchtime: we stoppen bij een “restaurant”. Omdat een foto meer zegt dan… precies, kijk maar bij de foto’s! In het restaurant staan stoelen met resten van wat ooit een rugleuning of zitting was. Ik dacht een redelijke stoel uitgekozen te hebben maar zakte gelijk met zitting en al naar beneden. Gelukkig bleef ik in het houten frame hangen! Malawianen zullen je nooit beledigen, maar de opmerking na het door de stoel zakken: “You’re such a strong woman” mogen jullie van mij lezen als “You’re a little bit to fat for this chair”.
Dan op naar een nieuwe alfabetiseringsklas (die gestart kan worden dankzij het sponsorgeld!!) De weg er naar toe was ongelofelijk, de paadjes werden steeds smaller en smaller. Plekken waar echt (bijna) nooit een auto komt, aan beide kanten maïs en tomatenplanten en af en toe een huisje/hutje. Soms even uit de auto om te zien of de kuilen in het pad niet te diep zijn, maar we gaan ervoor, al jumpend met de four wheel drive. Na ons bezoek is het pad gelijk een stuk breder.
Eenmaal aangekomen heeft iedereen zich verzameld in de kerk, ergens zijn 4 tuinstoeltjes vandaan getoverd, waar onze delegatie op mag gaan zitten. Ik ga nu natuurlijk super voorzichtig zitten en gelukkig houdt dit gammele stoeltje me net. Het blijkt 3 à 4 jaar geleden te zijn dat hier een blanke is geweest. Dus voor de kleine kinderen ben ik een attractie, een echte mzungu spotten! Ook hier weer de gebruikelijke formaliteiten en speeches, erg bijzonder om mee te maken. Als alles geregeld is laten we de spullen achter om de klas te kunnen starten: schriften, potloden, krijtjes, geld voor een schoolbord en voor de leraar. Het is de bedoeling dat de volwassenen die geen kans hebben gehad om naar school te kunnen gaan, alsnog de kans krijgen om te leren lezen, schrijven en rekenen. De voortgang zal gecontroleerd worden door iemand van de stichting en uiteindelijk zijn er officiële overheidsexamens. Het was werkelijk ongelofelijk om te zien hoe de mensen daar leven, voor mij onvoorstelbaar hoe klein hun wereld lijkt te zijn.
Inmiddels is het al schemerig en rijden we door het prachtige landschap met de ondergaande zon richting de nursery om de sollicitatiegesprekken te gaan voeren. Gelukkig is al snel duidelijk wie de beste kandidaat is en kunnen we de reis terug maken naar Blantyre. Dat is natuurlijk wel heel makkelijk gedacht van die Mzungu, er is te weinig brandstof om Blantyre te bereiken en het tankstation is hier niet om de hoek. Dus we hobbelen en bobbelen een heel eind door de bush naar Zomba om daar te kunnen tanken. Dan voel je je wel zitten als blanke vrouw in een auto met een bijna lege tank scheurend door de Malawiaanse bush. Want afremmen is geen optie meer voor onze chauffeur, gewoon blijven toeteren naar alles wat langs de weg loopt (en met een sneltreinvaart wegspringt) en doorscheuren.
Het eerste tankstation is (natuurlijk) dicht ’s avonds, gelukkig vinden we er daarna één met nog wat diesel op voorraad. Dan eindelijk op naar Blantyre waar ik ’s avonds moe, maar vol adrenaline van alle indrukken en ervaringen, aankom. Heb ik nu het echte Afrika gezien? Ook Afrika kent veel gezichten, de ene dag indrukwekkend fieldwerk in de bush, de volgende dag weer in de stad en even bijkomen van de eerste week aan de rand van het zwembad.
Liefs vanuit Blantyre,
Marieke
Ps. In de loop van de week zullen er meer foto’s bij dit blog geplaatst worden.
-
08 Februari 2014 - 22:29
Alie Roelofs:
Ha Marieke,
Leuk om je verslagen weer te lezen, wat een cultuurshock maak je weer mee het rijke westen en het arme Afrika ,maar zo te lezen , snuif je de cultuur weer helemaal op, en laat je ons weer meegenieten ,want ik heb nog geen ticket gekocht ,dus blijf doorgaan met foto's en blog.
Groetjes Gert en Alie. -
08 Februari 2014 - 23:15
Papa En Mama.:
Lieve Marieke,
Wij reizen op deze manier graag met je mee door Malawi!!
Mooie foto voor papa. Een pracht combinatie!
Liefs van papa en mama. -
08 Februari 2014 - 23:42
Arjan En Gerdien:
Hoi Lieve Marieke,
Wat heb je weer een prachtig indrukwekkend blog geschreven, geweldig om je zo te kunnen volgen.
Succes met alles en vele groetjes van ons allemaal.
liefs Arjan en Gerdien en kids
-
09 Februari 2014 - 15:12
Klaasje Tuin:
Marieke!
Ook al ben ik niet met je meegegaan, kan zo toch een beetje
meegenieten van jou ervaringen daar in malawi!:-)
Leuk om te lezen!
Heel veel succes daar! Probeer vooral enorm te genieten,
voor je het weet ist weer voorbij!
Liefs,
Klaasje:-) -
09 Februari 2014 - 21:59
Jolise:
Met een grote glimlach lees ik je verhaal. Geweldig, wat een mooi praktisch werk doe je.
Geniet ervan.
Liefs Jolise -
10 Februari 2014 - 08:14
Hanneke M:
Hey Marieke
Wat een gezellig berichtje weer .
Geniet ervan ..zo zie je nog eens wat anders ,
Groetjes en tot de volgende blog
Hanneke -
10 Februari 2014 - 10:17
Anda:
Hallo Marieke,
Zeker met een lach, maar ook met een traantje heb ik je blog gelezen. Heel realistisch beschrijf je hoe het daar is. Ik ben onder de indruk van de afstand die jullie afleggen en daar, midden in het niets, toch zo goed werk kunnen en mogen doen. Mooi om zo wat voor andere mensen te kunnen beteken.
groetjes
Anda -
10 Februari 2014 - 11:53
Lisa:
Wauw! Wat een mooi verhaal weer! Wat een ervaringen alweer en dat in 1 week! Wat doet de stichting daar mooi werk en wat fijn dat je zoveel kunt betekenen daar! Heerlijk om te lezen en zo een beetje met je mee te reizen:) Dikke knuffel! -
10 Februari 2014 - 12:19
Judith W.:
Ha Marieke..
Leuk, weer een verhaal! En weer prachtig beschreven..
En ja, nu ik deze foto's zie, zou ik stiekem wel heel eventjes bij je willen kijken in Malawi. ;)
Succes met al je werk daar, ik ben benieuwd naar je blog over de kleuterschool!
Tot schrijfs en een dikke knuffel van,
Judith -
10 Februari 2014 - 12:23
Monique Hondebrink:
Heej Marieke,
Wat een belevenis; wederom in Afrika! En wat een geweldig werk doe je!
Geniet van alles en bovenal veel succes! :)
Groeten, Monique Hondebrink -
10 Februari 2014 - 16:04
Jan:
Lieve Marieke,
We zijn helemaal geen ticket nodig, het is net of we al bij je in de auto zitten. Af en toe stop je even om uit te stappen en laat je ons wat van de mensen, de omgeving en de cultuur van Malawi zien, om daarna weer verder te rijden naar de volgende stop met nieuwe belevenissen en uitdagingen. Gelukkig zitten we na een spannende rit weer veilig op onze eigen stoel.
Doe je best, veel succes and we're proud to have a strong niece!!!
Jan, Gerrita, Anne-Wil en Friso Dekker -
10 Februari 2014 - 18:29
Hanneke V:
Ha Marieke,
Wat leuk om weer een verhaal te lezen over alle dingen die je daar meemaakt!
Zo lijkt het alsof je toch niet zover weg bent! Zou graag even naast je hebben gezeten in dat restaurant, haha wat lachen!! Erg mooi om te lezen hoeveel je voor die mensen daar kan doen!
Succes weer verder en ik ben benieuwd naar je volgende blog!
Liefs en groetjes
XXX Hanneke -
10 Februari 2014 - 19:00
Annerieke :
Wat een leuk verslag weer!! Ook ik heb nog geen ticket geboekt richting jou, dus ik houdt me ook nog aanbevolen bij de verhalen en foto's....;)
Liefs!! -
11 Februari 2014 - 23:08
Esther:
Haaaa Marieke
'k ben er even voor gaan zitten. Wat heb jij in deze korte tijd al weer veel beleeft zeg! Wat een mooie verhalen. Geniet er van!!!!
Liefs -
17 Februari 2014 - 19:59
Fam Wessels:
Dag Marieke...
We hebben op de verjaardag van Rhodé even de foto's bekeken.
Het ziet er prachtig uit! Veel succes met je werk daar!
Marlinde schrijft: vont je de kinder lief? ik wel.
Groet,
Janita, Marlinde, Laurent, Rhodé en oma Dekker en Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
